Φυσικά δεν χρειάστηκε να περιμένω τη gamescom για να πάρω μια ολοκληρωμένη πρώτη ιδέα από το PES 2012.
«Η ομάδα ακόμα μοντάρεται»…
Μπορεί να είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω το παιχνίδι, έστω και για λίγο, στο event της Zegetronπριν κάνα μήνα, ωστόσο η τελευταία φρόντισε να μας στείλει τον preview κώδικα του παιχνιδιού ώστε να έχουμε την ευκαιρία να το δούμε με την ησυχία μας. Το κακό είναι βέβαια ότι η ρημάδα ηgamescom με «έκοψε» στη μέση αφού το δισκάκι το πήρα στα χέρια μου μια-δυο μέρες πριν φύγω για Κολωνία, οπότε ίδρωσα μεν στα ψηφιακά γήπεδα της Konami αλλά σε δύο δόσεις.
Έστω κι έτσι όμως, έπαιξα κάμποσους (δεν ξέρω αν η λέξη «κάμποσους» αρκεί αλλά τεσπά…) αγώνες και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η έκδοση του παιχνιδιού δεν είναι η τελική, μπόρεσα να βγάλω κάποια πρώτα συμπεράσματα για την ομάδα που θα κατεβάσει φέτος η Konami.
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι δεν μιλάμε για την ελληνική έκδοση, με τα ελληνικά μενού και τους Σωτηρακόπουλο – Θαναηλάκη στην περιγραφή, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τα δύο αυτά στοιχεία και το κατά πόσο έχουν πράγματι βελτιωθεί σε σχέση με το PES 2011 (το οποίο, σημειωτέον, δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε για κανένα από τα δύο).
Τώρα, από ‘κει και πέρα, ο ρυθμός του παιχνιδιού παραμένει το ίδιο «arcade» με πέρυσι, δηλαδή γρήγορη ανάπτυξη ακόμα και στο λεγόμενο «passing game», παίκτες με «νεύρο» και μια μπάλα που πηγαίνει διαρκώς πάνω-κάτω στο γήπεδο. Οι παίκτες που ελέγχει η A.I. κινούνται πολύ καλύτερα στον χώρο πλέον, εκμεταλλευόμενοι τις «τρύπες» της αντίπαλης άμυνας και δημιουργώντας διαδρόμους. Δεν ήταν άλλωστε οι φορές που μπόρεσα να βγάλω μπαλιές στην πλάτη της άμυνας ή να βγάλω μόνο του χαφ ή μπακ στην πλάγια γραμμή για σέντρα, έχοντας τραβήξει την άμυνα στο κέντρο. Αντίστοιχα, εξίσου καλά παίζει κι ο αντίπαλος. Τσαλιμάκια και ντριπλίτσες μπορεί να μην είδα στον βαθμό που περίμενα, ωστόσο από πλευράς «ξεδιπλώματος» υπήρχαν περιπτώσεις που με έκανε «γιογιό».
Η θέση που φέτος το PES πονάει είναι αυτή του τερματοφύλακα. Ειλικρινά, πιστεύω ότι ο τύπος που έκανε το motion capturing για λογαριασμό της Konami θα πρέπει να είναι είτε ένα κράμα Μορέτο-Κοστάντζο, είτε κοντινός συγγενής του Μπαρτέζ! Το τι ακροβατικά σε σουτ που πήγαιναν πάνω τους είδα, δεν περιγράφεται! Αμ, το άλλο; Τα σουτ έχουν μεγάλες πιθανότητες να βρουν τον στόχο τους. Δεν πα’ να ‘ναι κι απ’ τα 40 μέτρα; Σουτάρετε, είναι μεταδοτικό! Ινιέστα, Τσάβι, Ετό, Ρομπίνιο, Ρονάλντο, Ρούνεϊ, μέχρι κι ο Ράμος ρίχνουν κάτι «φωτοβολίδες» που ακόμα κι αν δεν μπουν γκολ, κατά 60-70% θα φύγουν από τα χέρια του «γκολτρίπερ» και ο φορ σας θα βάλει ένα από τα ευκολότερα γκολ της ζωής του, σπρώχνοντας απλά τη μπάλα στα δίχτυα.
Κατά τα άλλα και όσον αφορά το gameplay, ένιωσα να έχω περισσότερη ελευθερία κινήσεων (για κάποιο λόγο το παιχνίδι δεν με περιόριζε όσο πέρυσι που συγκριτικά με το FIFA, το PES μου φαινόταν… on-rails!) αλλά όχι σε εντυπωσιακά μεγάλο βαθμό. Παρατήρησα βέβαια ένα φαινόμενο που ως πέρυσι ήταν προνόμιο του FIFA: όταν έπαιρνα τον έλεγχο ενός παίκτη που εκείνη τη στιγμή έτρεχε, τότε συνήθως εκείνος «έκοβε» για λίγο, πράγμα που δεν θα σας αρέσει καθόλου όταν π.χ. κυνηγά αντίπαλο. Στην άμυνα επίσης, το πλήκτρο πίεσης συχνά οδηγεί σε φάουλ, όχι για κάρτα βέβαια, αλλά φάουλ όπως και να ‘χει. Α, και το γεγονός ότι στα στημένα μπορείτε να κοντρολάρετε παίκτες εκτός του εκτελεστή, μπορεί να σας πάρει λίγη ώρα μέχρι να το συνηθίσετε, αλλά πιστέψτε με, θα αποβεί χρήσιμο. Πολύ χρήσιμο…
Εν ολίγοις αυτές ήταν οι εντυπώσεις που μου άφησε το πρώτο, ολοκληρωμένο playthrough του PES2012. Για περισσότερα επιφυλάσσομαι για το review –ακόμα κι αν δεν είμαι εγώ ο εκλεκτός, θα φροντίσω να τρυπώσει κάπου μια δεύτερη γνώμη. Το PES 2012 παρουσιάζεται σίγουρα καλύτερο σε γενικές γραμμές απ’ ότι ο προκάτοχός του, μόνο που δεν ξέρω αν είναι τόσο καλό ώστε να κοντράρει στα ίσα τον μεγάλο του αντίπαλο…
Πηγή: byteme.gr
Powered By David Misiris
